Sałata rzymska to wyjątkowa odmiana sałaty, ceniona za swoje długie, jędrne liście i zwartą, wyprostowaną budowę główki. Jest podstawą wielu klasycznych dań, takich jak sałatka Cezar, i świetnie sprawdza się zarówno na surowo, jak i grillowana. Jej liście są bardziej chrupiące niż u sałaty masłowej, a jednocześnie zachowują delikatność, dzięki czemu sałata rzymska zdobywa coraz większą popularność w uprawach amatorskich i profesjonalnych. Nadaje się do uprawy w gruncie, tunelach i większych pojemnikach. Choć rośnie nieco dłużej niż sałata liściowa, daje obfity i trwały plon.
To dobry wybór dla tych, którzy cenią smak, strukturę i dłuższy okres zbioru.
Wymagania glebowe
- Gleba przepuszczalna, żyzna i wilgotna – Sałata rzymska wymaga gleby bogatej w składniki odżywcze, dobrze przepuszczalnej i umiarkowanie wilgotnej.
Gleba powinna być dobrze napowietrzona, aby korzenie mogły swobodnie rosnąć. - pH gleby – Optymalne pH gleby to 6,0–7,0.
Terminy siewu i sadzenia
- Siew do gruntu: marzec-czerwiec
- Sadzenie: kwiecień-lipiec
Zbiory
Sałatę rzymską zbiera się po około 8–10 tygodniach od wysiewu. Liście powinny być twarde, chrupiące i soczyste. Sałatę można zbierać etapami lub całą roślinę w zależności od potrzeb.
Nawożenie
- Sałata rzymska potrzebuje gleby bogatej w składniki odżywcze, więc warto zastosować nawozy organiczne (np. kompost) lub nawozy bogate w azot,
który wspomaga wzrost roślin.
