Łubin letni to roślina o efektownych, wysokich kwiatostanach w różnych kolorach –
od bieli i różu po fiolet i błękit. To roślina miododajna – jego kwiaty wabią pszczoły, trzmiele
i inne owady zapylające, dostarczając im nektaru i pyłku. Jest łatwy w uprawie. Doskonale sprawdza się w ogrodach naturalistycznych, na rabatach i jako roślina łąkowa. Choć jest dość wytrzymały, warto zapewnić mu odpowiednią ziemię.
Wymagania glebowe
Najlepsza gleba dla łubinu letniego powinna być:
- Przepuszczalna – łubin nie znosi „mokrych stóp”, więc gleba powinna dobrze odprowadzać nadmiar wody.
- Dość lekka i dobrze spulchniona – zbyt zbita ziemia utrudnia rozwój korzeni.
- Średnio żyzna – łubin nie potrzebuje bardzo żyznej gleby, bo sam wzbogaca ziemię
w azot dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi. - O odczynie lekko kwaśnym do obojętnego – idealne pH to około 6–7.
Czego unikać?
- Gleb ciężkich, gliniastych i podmokłych – mogą prowadzić do gnicia korzeni.
- Zbyt zasadowej ziemi – łubin wtedy gorzej rośnie i słabiej kwitnie.
Terminy siewu i sadzenia
- Siew do gruntu: kwiecień-maj
Nawożenie
Łubin sam wzbogaca glebę w azot, więc nie potrzebuje nawożenia.
Wystarczy kompost przed siewem, ale bez dodatkowego nawozu w sezonie.
Ochrona (choroby i szkodniki)
Łubin jest odporny na większość chorób, ale może przyciągać mszyce.
W razie potrzeby użyj naturalnych środków owadobójczych.
Porada dla działkowiczów
Łubin najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Choć dobrze znosi suszę, warto go podlewać w czasie długotrwałego braku deszczu.
Nie trzeba go intensywnie nawozić – wystarczy kompost lub lekki nawóz organiczny.
Po przekwitnięciu warto ściąć kwiatostany, by pobudzić roślinę do ponownego kwitnienia.
