PAPRYKA

Papryka jest rośliną wymagającą, która preferuje odpowiednią jakość gleby oraz optymalne warunki do wzrostu.

• Gleba żyzna i dobrze przepuszczalna – Papryka najlepiej rośnie na glebach lekkich, próchniczych, które dobrze przechodzą wodę, ale nie są zbyt wilgotne. Idealnie nadaje się ziemia ogrodowa zmieszana z kompostem, która zapewnia roślinom niezbędne składniki odżywcze.
• pH gleby – Papryka preferuje glebę o lekko kwaśnym lub neutralnym pH,
  w granicach 6,0–7,0. Zbyt kwaśna lub zbyt zasadowa gleba może ograniczać dostępność niektórych składników odżywczych.
• Gleba dobrze nawilżona, ale nie podmokła – Papryka wymaga równomiernego podlewania, ale nie toleruje nadmiaru wody. Ważne jest, aby gleba była wilgotna,
  ale dobrze przepuszczalna, aby uniknąć gnicia korzeni.

Papryka jest rośliną ciepłolubną, więc wymaga odpowiedniego stanowiska, aby dobrze się rozwijać.

• Stanowisko słoneczne – Papryka potrzebuje co najmniej 6 godzin dziennego nasłonecznienia. Im więcej słońca, tym lepszy rozwój roślin i większe owoce.
  W przypadku uprawy w szklarni, papryka powinna mieć dostęp do pełnego światła.
• Ochrona przed wiatrem – Papryka jest dość wrażliwa na wiatr, dlatego warto posadzić ją w miejscu osłoniętym od silnych podmuchów. W ogrodzie można ją uprawiać
  w pobliżu ścian budynków lub innych roślin, które zapewnią jej ochronę.

Pielęgnacja i uprawa
Papryka wymaga regularnej pielęgnacji, aby uzyskać obfite plony.

• Podlewanie: Papryka wymaga regularnego podlewania, szczególnie w gorące dni. Ważne jest, aby gleba była wilgotna, ale nie podmokła. Zbyt częste lub intensywne podlewanie może prowadzić do gnicia korzeni, a zbyt mała ilość wody spowoduje zahamowanie wzrostu roślin.
• Usuwanie bocznych pędów: Aby roślina skupiła swoją energię na rozwoju owoców, warto regularnie usuwać boczne pędy i liście, które mogą zacieniać roślinę.
• Mulczowanie: Aby utrzymać wilgoć w glebie oraz ograniczyć rozwój chwastów,
  warto zastosować warstwę mulczu, np. ze słomy lub rozdrobnionej kory.
  Mulcz również poprawia strukturę gleby.

• Siew po osłony: marzec-kwiecień
• Sadzenie: maj

Papryka jest gotowa do zbioru, gdy owoce osiągną odpowiednią wielkość i kolor.

• Zbiory: Papryka jest gotowa do zbioru po około 70–100 dniach od posadzenia.
  Warto zbierać paprykę, gdy owoce są w pełni wybarwione, ale można również zbierać je, gdy są jeszcze zielone. Zbiór powinien odbywać się regularnie, aby owoce nie stały się zbyt dojrzałe, co mogłoby wpłynąć na smak i jakość.
• Przechowywanie: Paprykę można przechowywać w lodówce przez kilka dni.
  Owoce, które nie zostaną wykorzystane od razu, można również konserwować –
  np. poprzez mrożenie, marynowanie lub suszenie.

Papryka potrzebuje nawożenia, aby rosnąć zdrowo i obficie owocować.

• Nawozy organiczne – Kompost i dobrze rozłożony obornik to doskonałe źródła składników odżywczych dla papryki. Warto dodać je do gleby przed sadzeniem roślin.
• Nawozy mineralne – W trakcie sezonu wegetacyjnego papryka może wymagać dodatkowego nawożenia nawozami wieloskładnikowymi, bogatymi w potas i fosfor, które wspomagają rozwój kwiatów i owoców. Nawozy bogate w azot powinny być stosowane z umiarem, ponieważ nadmiar azotu może powodować nadmierny wzrost roślin kosztem owocowania.

Papryka jest rośliną podatną na różne choroby i szkodniki, dlatego należy zwrócić uwagę
na odpowiednią ochronę.

• Szkodniki: Najczęstsze szkodniki papryki to mszyce, przędziorki, ślimaki oraz
  motyle bielinka kapustnika. Warto stosować naturalne środki ochrony roślin.
• Choroby: Papryka jest podatna na choroby grzybowe, takie jak mączniak prawdziwy, zaraza bakteryjna czy choroby wirusowe. Aby zapobiegać chorobom,
  warto przestrzegać zasad płodozmianu, usuwać chore rośliny oraz stosować
  środki ochrony roślin, gdy choroby stają się problemem.